CHP Yoksulluk Dayanışma Ofisi Koordinatörü Hacer Foggo, Van’daki Üvercinka Kültür Sanat Merkezi’nde bugün düzenlenen “Askıda Hayatlar” bahisli söyleşi ve imza gününe konuk oldu. Aktifliğe, CHP Van Vilayet Lideri Hakan İlvan, Saadet Partisi Van Vilayet Lideri Özay İlhan, siyasi parti ve sivil cemiyet kuruluşlarının temsilcileri ile yurttaşlar katıldı.
Söyleşide CHP’nin Aile Dayanakları Sigortası projesini anlatan ve bayan yoksulluğundan Laf eden Hacer Foggo, şunları söyledi:
“HEPİMİZ Fakir VE YOKSUNUZ”
“Bu salonda oturan herkes yoksulluk hududun altında yaşıyor. Yoksulluk hududu 22 bin, açlık sonu 7 bin liraysa ya açlık sonunun altında ya da yoksulluk sonunun altında yaşıyor. Aslında hepimiz fakiriz ve yoksunuz diyebiliriz. Bundan 10 Yıl Evvel ‘çalışan yoksuluz’ diye bir tartışma, gündem bahsimiz yoktu. ancak bugün çalıştığımız halde minimum fiyat ile ayakta kalmanız Muhtemel değildir. Toplumsal garantisiz günlük Amel yapıyorsanız, artık açlık hududunun altında yaşıyorsunuz demektir. Aslında yoksulluk dediğimiz şey, bir erişememe halidir.
“BENCE HERKESİN KENDİNİ SORGULAMASI GEREKİR”
STK ve siyasi parti temsilcileri olarak biraz kendimize dönmemiz gerekir. Beşerler o yokluğu, yoksulluğu yaşarken ne kadar kapılarını çaldık? Bence herkesin kendini sorgulaması gerekir. Siyaset, yalnızca Fakir mahalleye gidip, fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak olmamalı. Mahallelinin bir isteği üzerine bir belediye lideri ve STK temsilcisi mahallenin bir eksiğini karşılıyorsa, halkı dinleyip bir şeyler yapıyorsa, vatandaş bunu sorguluyorsa o Vakit o gerçek siyasetçidir.
Siyasetçinin de değişmesi gerekiyor. Vatandaşlar da daha Fazla sorgulamalı ki Daimi bu yoksulluk halinin baht olarak devam etmemesi gerekir. Açlık ve yoksulluk o kadar derinleşti ki toplumsal yardımlar olmazsa olmaz. fakat kâfi mi, oda tartışılır. İkincisi; toplumsal yardımlar hiçbir partinin cebinden çıkmıyor. CHP iktidarda olsaydı CHP’nin cebinden çıkan bir şey olmayacaktı. Toplumsal yardımlar, devletin verdiği, sizin hakkınız olan ve vergilerinizden kesilen şeylerdir.
Yetersiz beslenmenin öğrenme zahmetine de neden olduğunu biliyoruz. Yetişkin olduğunda bunun devam ettiğini ve yapılan araştırmalarda Fakir bir hanede büyüyen çocuğun 30 yaşına kadar Fakir olarak geldiğinde bir daha o çarktan kurtulma bahtının az olduğu ve ömür uzunluğu o yoksulluğa mahkum olduğunu öğrenmiş oluyoruz.
“EKONOMİK KRİZDEN ÖTÜRÜ 1 MİLYONA YAKIN ÖĞRENCİ OKULUNU BIRAKTI”
Aile Bakanlığı’nın açıkladığı, Türkiye’de Daimi yoksulluk oranı yüzde 13,8. Bu Daimi yoksulluk denilen şey, bir ailenin 5 yıldan daha Çok Fakir olmasıdır. Ve bunun kuşaklar uzunluğu, çocuklara miras olarak devem etmesidir. Asıl uğraş edilmesi gereken şey budur. Ekonomik krizden Dolayı da 1 milyona yakın Talebe okulunu bırakıp çalışmaya başlamış durumdadır. O yoksulluk mirasını çocuklar sırtlarına almış demektir.
Eskiden beşerler çalışmak için batıya giderdi ve memleketlerine dönüp rahat bir hayat sürerlerdi, lakin şimdilerde her yerde yoksulluk olduğu için ‘köyüme gideyim, daha yeterli geçinirim’ durumu ortadan kalmıştır. O yüzden bu yoksulluk dediğimiz şey budur, zira hepimizin artık bir istikbal tasamız var. Garantisiz, yalnız ve Biçare hissediyoruz.
Temel Sorun şu; bir avuç zenginin gitgide bu yoksulluk üzerinden zenginleşmesi değil, o paylaşılan kaynağın eşit biçimde dağıtılması sorunu var. temel Sorun bu. Toplumsal devlet dediğimiz şeyde budur. Öncelikle kendi vatandaşını, kendi yurttaşını, kendi öğrencisini düşünen devlet. Amacımız, insanların onurlu bir halde ayakta durup geçimini sağlaması ancak şuradan baktığımızda Türkiye’de nerdeyse yüzde 80 beşerler yoksulluk hududunun altında yaşıyor. Bu gerçekliği göz önünde bulundurmamız gerekir.
“SİVİL cemiyet BAKANLIĞI KURULABİLİR”
Sivil cemiyet sorununa gelince de bence Türkiye’de yapılmayan şey; Fazla uygun çalışan sivil cemiyet örgütleri var. Bayan, çocuk, iklim krizi ve Etraf ile ilgili çalışma yapanlar Mevcut fakat maalesef halk kurumları bence gereğince sivil cemiyet örgütlerini dinlemiyor. Ve Bir arada çalışmaya beceremiyorlar. Muhakkak periyotlarda toplantıya çağırıyorlar. Atıyorum, ‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü çağıralım sivil cemiyet örgütlerini, görüş alalım, bildiri yayınlayalım ve 4 Aralık’ta unutalım’. Bu türlü olduğu vakit, sivil cemiyet örgütlerini uygulamanın içerisine alınması gerekir. Yoksa muvaffakiyete ulaşmak da sıkıntı. Önümüzdeki Devre bir Sivil cemiyet Bakanlığı kurulabilir.”
Yorum Yok